Vaderlandse Fantasy Interview met Ad van Tiggelen (a.k.a. Adrian Stone)
Schrijvers onderscheidden zich vaak van de rest, al tijdens hun jeugd. We zien het elders in deze uitgave al bij Eddy Bertin. Het is toch één van die constanten die telkens weer terugkomt. Alhoewel de levensloop van Ad van Tiggelen ietsje anders is als we gewend zijn. Een fantasyschrijver die in het dagelijks leven strategisch analist is bij de ING bank, is niet iets dat we vaak meemaken. Bij zo’n beroep zie je over het algemeen een gortdroge kantoorklerk zitten, en niet een energieke man met een gezonde twinkeling in zijn ogen.
Dus, wie is Ad van Tiggelen, alias Adrian Stone?
‘Ad van Tiggelen is een einzelgänger. Ik ben nooit met de grote massa meegegaan, ook niet toen ik jong was. En dat valt over het algemeen niet goed bij de massa. Ik las toen ook al veel, boeken als Karl May had ik voor mijn twaalfde allemaal al gelezen. Ik leefde ook in mijn eigen wereld. Ik had niet veel vrienden, en dan creëer je al makkelijk je eigen wereldje. Als ik met soldaatjes speelde, beperkte ik mij niet tot de veldslag maar bedacht hele achtergronden voor de legers. De vader van mijn beste vriend startte in 1979 met Dungeons en Dragons. Ik denk dat wij de eerste in Nederland waren, want alle spullen moesten nog uit Amerika komen. Dat heb ik dus twintig jaar lang gespeeld.
Na mijn opleiding ben ik vrij snel bij Nationale Nederlanden terecht gekomen en nu werk ik al jaren bij de ING als beleggingsadviseur.’
Beleggen
‘Dat is inderdaad wel een aparte combinatie, ik ben waarschijnlijk ook wel uniek in de wereld. Ik ben gaan beleggen omdat ik nadat ik van het Erasmus afkwam toevallig die richting uitrolde, en ik bleek er toevallig goed in te zijn omdat ik een “Independent mind” heb. Goede beleggers zijn meestal mensen die zich niets aantrekken van de grote golven maar hun eigen koers varen. Het beleggen is leuk. Ik heb er de hele wereld voor afgereisd, geef lezingen. Tijdens het beleggen bleek dat ik ook goed kon schrijven, dus er werd steeds meer een beroep gedaan op mijn schrijfkunst. Eerst waren dat verslagen, later werden dat columns, maar nog steeds op financieel gebied.
Spirituele vlak
Daarnaast begon ik me te interesseren in het spirituele vlak. Ik ben nooit echt godsdienstig geweest, maar met mijn veertigste begon dit. De Heilige Aartsengel Michaël is mijn muze eigenlijk. Zo ben ik ook in de kathedraal van Chartre geweest. Dit plaatsje ligt een stukje onder Parijs, en dit is een energieplaats. Je kan het voelen als je er bent, er gaat echt energie vanuit. Je voelt je hand tintelen als je in de buurt van de grond komt. Dat is helemaal geen hocus Pocus, maar gewoon electromagnetische energie.
Zo heb je vele plaatsen. In Egypte heb je tempels op energieplaatsen, in Arizona bij een Indianenheiligdom, enzovoort. Zo zijn er ook mensen die energieën kunnen kanaliseren. Dit is ook het hoofdthema van mijn boek, mensen die energieën en geesten kunnen kanaliseren.
Ik miste eigenlijk alleen nog de “spark” om er over te gaan schrijven. Ik ben toen een beetje gaan schrijven. mijn eerste roman is nooit uitgegeven. Iedereen vond het hartstikke leuk, maar de uitgevers vonden het niets. In 2004 tenslotte ben ik aan Profeet van de Duivel begonnen, en in 2006 was het af. Weer aan het rondje uitgevers begonnen. Toen heeft Luitingh wel lang nagedacht, maar toch durfde ze het uiteindelijk niet aan.
Ad van Tiggelen - Profeet van de Duivel
Mijn Bruna Boek
Toen kwam er die actie van ‘mijn eigen Bruna Boek’. Daar heb ik toen aan meegedaan. En daar is de eerste, niet geredigeerde versie, van Profeet van de Duivel van gekomen. Ik heb er toen zelf 750 van laten drukken en bij het centraal boekhuis neer laten leggen en iedereen afgebeld. Goeie recensie van gehad, dus niet opgegeven. Er zijn er toen toch bijna 1000 van verkocht.
Ondertussen het vervolg Zoon van de Duivel geschreven en in 2008 weer naar Luitingh gegaan met de recensies en het tweede deel. Ze hadden net Thomas Olde Heuvelt uitgegeven, dus het moest mogelijk zijn om uitgegeven te worden. Toen zijn ze dus akkoord gegaan. Na het derde deel, Ziel van de Duivel, zal er ook een volgende serie komen.
En op dit moment is er ook al interesse vanuit Duitsland.’
Ondanks zijn leeftijd, hij is 51, kunnen we in de komende jaren nog het nodige verwachten en ik denk dat Luitingh hem terecht betiteld als dè fantasy belofte van Nederland.
Theo Barkel
SF Terra 215/216