Overgangsritueel

Overgangsritueel – De boeken van de zoon van de krijger

 

Schrijver: Robin Hobb

Uitgever: Luijtingh

Waardering: 8

Aantal pagina’s: 560

ISBN: 90 245 5368 7

 

Nadat we in de zomer getrakteerd waren op een “teaser” van Luijting, een boekje met een eerder gepubliceerd kort verhaal en 26 pagina’s met het nieuwe verhaal van Robin Hobb, nu dan eindelijk de langverwachte nieuwe serie. Het verhaal begint zoals in een hoop fantasy-boeken met een jongeling die kennismaakt met alle aspecten van het leven, ervaring opdoet met kwaad en goed en verscheidene stadia naar volwassenheid doormaakt. Tot zover niets bijzonders. Hoewel…om even een kwinkslag te maken: Frisse Erwtensoep. Een bekend concept in een vernieuwend jasje. Want wederom betreed Hobb niet de platgetreden paden maar slaat een nieuwe richting in. Ze combineert magie, het fantasy-element met moderne dingen. Tenminste, modern voor een “gebruikelijke” fantasy-setting. Trams, artillerie en andere zaken paseren regelmatig de revue. Zonder afbreuk te doen aan de integriteit van het genre. Krijg je bij andere schrijvers wel eens het gevoel dat de geschetste wereld in stagnatie is, Hobb gaat progressief te werk. Technische en economische vooruitgang, heerlijk. Zoals we het in het begin van deze recensie beschreven verhaallijn de ontwikkeling kunnen volgen van Nevare, een zoon van een krijger, gaat het verhaal soepel in op een hoop aspecten in het wonderlijke leven van deze jongeman. Veel aandacht voor details en een rijk beschreven landschap. Mooi is de beschreven “integratie” van de onderworpen wilde volkeren. Een gelijkenis met de behandeling van de indianenstammen en aboriginals is onmiskenbaar. Natuurlijk dringt de gedachte aan Fitz-Chevalric, de hoofdpersoon uit de vorige dubbele trilogie zich op. Maar er is een onmiskenbaar verschil. Was Fitz een tragisch figuur, met een opgedrongen en onontkoombare lotsbestemming, bij Nevare ligt alles nog open. En meer zeg ik niet…

 

Friso Brinxma